‘Ik wil deze beelden nieuw leven inblazen’

Mijn vader, Theo van der Biezen, was marinier 1ste klasse bij ARBAT. Dit artilleriebataljon werd gestationeerd in Soerabaja op Oost-Java tijdens de 1e politionele acties in 1947. Hij is op 52 jarige leeftijd in 1979 overleden.

In 2019, de pandemie was inmiddels begonnen, vond ik tijdens het opruimen in een ‘verloren hoekje’ op zolder een kist met kleine zwart-wit foto’s uit die tijd. Ik wist wel van het bestaan af, maar was de kist eigenlijk weer vergeten. Foto’s van mijn vader als 19-jarige jongen, vaak in korte witte broek achter het artilleriegeschut. De voorstelling an sich heeft wel wat weg van een strandfoto.

Een deel van de foto’s bleek ook van zijn broer Jan (mijn oom) te zijn. Hij was sergeant bij de Huzaren van Boreel en werd later rond 1950 bij de inlichtingendienst in Nieuw-Guinea  gestationeerd. Na de soevereiniteit van Indonesië wilde Nederland dit deel van voormalig Nederlands-Indië behouden. Indonesië eiste het echter op. Pas in 1962 werd Nieuw-Guinea   onder internationale druk en een dreigende oorlog overgedragen aan Indonesië. Bladerend door de vaak anonieme foto’s vroeg ik mij regelmatig af wat en wie er te zien waren. Mijn oom is in 2008 overleden. Vragen blijven vooralsnog onbeantwoord.

Als beeldend kunstenaar vond ik ‘t wenselijk de foto’s een nieuw ‘leven in te blazen’. Aandacht voor een ‘vergeten’ en beschamende periode in de recente geschiedenis van Nederland. Door de foto’s te vergroten en te bewerken ontstond een intrigerend beeld van deze periode. Het heeft geleid tot een serie van zo’n 20 bewerkte foto’s dat de titel ‘Lifeguards’ heeft gekregen. Verwijzend naar de strandachtige sfeer en de letterlijke betekenis van t woord; de hoeders van het leven.

Jos van der Biezen